Toplum, kadın demektir. Ancak kadınlar çoğu zaman sessizdir. Onlar bağırmayı sevmezler. Ve genelde şöyle de bir anlayış vardır: Erkekler, oldukları yerde yapılması gerekeni yaparlar. Çünkü onların da kendi bakış ve ilgi dünyalarında yapılacak çok iş vardır. Ancak işler her zaman öyle gitmediği için kadınların hukuku çok kez ihlal edilir. Duyarsızlık arttıkça da kadınların hayat standartları ve yaşam şartları konuşulmak zorunda kalınan bir konu haline gelir. Hangi toplumda erkek egemenliği yani erkeklerin üstün tutulması veya görülmesi söz konusu ise, o toplumun insanlık adına ciddi sorunları var demektir. Daha küçükten itibaren ‚erkek, tosun vs.‘‘ gibi yaklaşımlarla büyüyen nesillerden saygı ve sevgi adına bir şeyler beklemek behyude olacaktır.
Toplumun rengi kadının rengidir. Kadına rol biçmek gibi bir tanımlama yanlıştır. Kadın kendi normal seyri içinde rolünü oluşturur. Kadının biyolojik özelliği onu anne olmaya yönlendirir. Çocukların oyunlarında bunu net olarak görmek mümkündür. Bunu inkar etmek de kadına/kadınlığa hakarettir. Kadın bir yandan da toplum içindeki varlığı ile hayatın her karesine dokunur ve bu dokunuşlar ile hayatı bir sanat haline getirir. Her insan aldığı eğitim ve içindeki insânî hisler, meyiller vasıtası ile yolunu çizer. Bu anlamda sadece bilgiler paylaşılır, sivil faaliyetler devam eder ve kadınlar kendi mecralarında hayata renk vermeye devam ederler. Onların renklerinde eksilme olursa, hayat uç renklerle çekilmez olur.
eminosmanuygur
Cizlavet Kültür ve Sanat Platformu 
Bir Cevap Yazın